Günde ortalama 6 saat aynı yere baktığımdan artık gözümü kapatınca pedal çeviren Çağrılar görüyorum. Burası birinci günden peebles çıkışı, Galashiels'e varma peşindeyiz. İskoçya sınırları içinde bir an bile ormandan çıkmadık, asfaltın orta çizgisindeki çatlaklardan bile otlar fışkırmıştı. İngiltereye geçtiğimizde bu ormanlar güneye gittikçe yerini uçsuz bucaksız çayırlara bıraktı.
Peebles'dan sonra Galashiels'e doğru tatlı tırmanışlar var.
İki serseri...
ReplyDeleteYolunuz açık olsun...
Buraya sizin yolunuzdan daha uzun tefsirler giremeyeceğimiz kesin. Fakat, yine de, kalemimiz yettiği ölçüde, sizin yolunuza dökülen saydam bir yağ olup, rüzgarı, yokuşu, yağmuru ve yorgunluğu, silip süpürmese de, hafifletecek, belki de en azından unutturacak olan bazı kelamlar etme girişiminde bulunabilmek isteriz. Şimdilik siz iki serserisiniz.
Almış başınızı gidiyorsunuz....
İki serseri...
Neden?
Sizin yolunuz açıldıkça, belli mi olur belki de bizim de kalemimizin ucu açılır...
Hani Yola çıkarken rotanız değişti, yolunuz şaştı, ya da beklenmedik anlar yaşadınız ya (ya da bize zaman zaman öyle aksetti); işte aynı umulmadık harikalar belki, hatta belli ki, bizi de bulacaktır diye ümid ediyoruz. Burada, bizi buldu bile. Bu yazı, çok uzun ve ingilizceydi zamanında. Bu yazı bu yazı değildi. Bu metin bu metin değildi. Ama sizin yolunuz çetin. O yüzden her halğkarda metin kalın. Çünkü çetin yollar, - mutlaka sürmüş ve görmüşsünüzdür -, metanetle çizilir. Siz yolları metanetle işleyen yazarlarsınız. Yazılarınızı, bekliyoruz...
Yolunuzu gözlüyoruz...
Serseriler...
İşte siz sürdükçe yolları, biz de süreceğiz mürekkebi kaleme...
zamanla anlaşılacak o zaman serseriliğin asli vasfı...
Sizin tek rakibiniz terkibiniz. Bizimki mürekkebimiz.
Mürekkebimiz Murakebeniz olsun. Muradınız irademiz...
Çetin yollar metin olsun...
Selam serserilere...
Selam keratalara
(Niye serseri, niye kerata? Siz sürdükçe cevaplar gelecek...)