Previously on the Tour of theUK

Newcastle. Google earth'den bulunmuş otel bu kadar olur. Şehrin endüstriyel merkezinde (yeterince yukarıdan bakarsan şehir merkezi işte..) fabrikalar, sovyetler birliği toplu konutlar ve elbette kipub'lar arasında tam anlamıyla bir 'dodgy' otel. Bisikletlerimizi sözde 'safe spot' olan garajın arkasında bir çıkmaza kilitledik, arkamızı döndüğümüz andan ertesi sabah aynı yerde bulduğumuz ana dek ise gitti güzelim bisikletler'den ne yaparız bundan sonra'ya değişen olumsuzlukta dürtü fırtınası ile ruhani bir mücadele verdik. daha ikinci gün, vücutlar ham, geberesiye yorgun olmasak uyuyamazdık. Otelin içine girmemizle bisikletlerin çalınma korkusu birden gülünç bir hal aldı gözümüzde. Bisiklet neymiş canım'dı, biz otelden tek parça çıkalım gerisi önemsizdi. Otelin pub'ı yeşil yol holiganları film seti gibiydi. Biz de insan pub'ına girmiş iki hobbit'tik aslında. Çok ortalıkta dolanmadan odamıza çıktık. Odanın kapısında sayı yerine bu ismi gördük: Heather. Bütün odaların kapısında kadın isimleri vardı, herhalde her bir odaya içinde öldürülen fahişenin ismi veriliyor diye düşünüp geçtik (ama nasıl yorgunuz..). Çağrı skype yaparken ben de küveti doldurdum, 10 dakika sonra otelin Hint asıllı sevimli barmen-garson-resepsiyonisti odaya gelip nazikçe 'pub'a su akıyor küvet taşmış olabilir mi?' diye sordu. Hemen özür diledik. Bütün beklentilerimiz aksine gece çok sakin ve rahat geçti. Ne bisikletler çalındı, ne dazlak saldırdı ne de başka bir şey. Aslına bakarsanız kimsenin de umrunda değildik zaten..

Bu gördüğünüz bir bisikletçi çantası. Güzelim bir vaude. Önceki akşamdan yıkanmış ama bir türlü kuruyamayan tişört ön cepheden, çoraplar da yanlardan olmak üzere çepeçevre çantaya askıntı olmuş halde. Ertesi gün (3. gün) girdiğim bütün dükkanlarda uyandırdığım tedirginliği günün sonunda anlayabildim ancak.